Werknemers: de ware rijkdom van je onderneming
Stel je hebt een prachtig gebouw, een winkel waarin gezelligheid troef is, een geweldig product en geen mensen om het te vermarkten… Dé belangrijkste investering blijft, hoe je het ook draait of keert, de mensen die met je samenwerken.
Waar kijk je best naar in je zoektocht naar medewerkers?
Wanneer je mensen in dienst neemt, doe het dan in eerste plaats niet zodat ze voor je zouden werken. Een tragische fout die helaas nog te vaak wordt gemaakt.
Neem mensen in dienst die je kunnen leiden als je geleid moet worden.
Neem mensen in dienst die je in vraag durven stellen wanneer je in vraag moet gesteld worden.
Neem mensen in dienst die je iets bij kunnen brengen als je iets niet weet.
Neem mensen in dienst die overgekwalificeerd zijn met veel ervaring en kennis.
Neem mensen in dienst zonder ervaring met hun onverzadigbare nieuwsgierigheid en enthousiasme.
Neem GEEN mensen in dienst om ‘voor jou’ te werken. Neem mensen in dienst om ‘met jou’ te werken.
Het heeft geen zin om schakers in te huren en ze dan als schaakstukken te behandelen.
Zolang we werknemers als ondergeschikten behandelen, en niet als collega’s, zullen we hun loyaliteit niet krijgen.
Geef ademruimte om hun privéleven ook daadwerkelijk te beleven.
Op het internet vond ik een verhaal van een wel heel vreemde werkgever.
Blijkbaar was hij iemand die besefte dat wanneer zijn medewerkers te laat werkten en te lange dagen maakten:
- ze niet efficiënt zijn
- ze de volgende ochtend te vermoeid aan het werk gaan en daardoor fouten maken en niet ‘out of the box’ kunnen denken
- Hun families hen uiteindelijk zouden vragen om een andere baan te zoeken, waardoor talent gewoonweg naar buiten wandelt
Hij besefte als geen ander dat we allemaal een leven hebben buiten het kantoor en gaf het goede voorbeeld aan zijn werknemers door zelf steeds op tijd te vertrekken.
Deze vreemde baas, Barry Appelman, heeft instant messaging uitgevonden, video over IP, bezit 60 patenten en was het hoofd van softwareontwikkeling van AOL in zijn glorieuze dagen van de jaren 90. Zijn teams waren altijd het meest innovatief, bij IBM Watson en AOL.
Het zijn niet de uren, maar de efficiëntie tijdens die uren die van tel zijn.
Gelukkig worden bedrijven zich steeds meer bewust van de menselijke rijkdom die werknemers vertegenwoordigen in een onderneming. Maar zo hier en daar blijf ik verhalen oppikken van werkgevers die zich ergeren aan de laatkomers en vergeten te kijken naar de efficiëntie op het einde van de dag. Vaak gaat het net over die bedrijven waar werkgever en werknemer heel kort naast elkaar staan in de zaak.
Neem nu bijvoorbeeld een kledingzaak. Uiteraard kan een winkel die om 09u de deuren opent het zich niet veroorloven om dan pas om 10u aanwezig te zijn. Maar waarom diezelfde werknemer die er om 9u stond, tijdens de minder drukke momenten in de zaak, niet de gelegenheid geven om tussendoor bv zijn boodschappen te doen, zodat het geen race tegen de tijd wordt in de lunchpauze, of ’s avonds nog snel na het sluiten van de winkel door een supermarkt te rennen. In plaats daarvan kan hij recht naar huis kan gaan, of dat ontspannende glas met vrienden gaan drinken. Diezelfde werknemer zal zich zo goed in zijn vel voelen, dat het zal weerspiegelt worden op de klanten, wat er alleen maar voor zal zorgen dat de klant graag terugkeert.
Uiteindelijk draait het in wezen niet over het aantal gepresteerde uren, maar wel om de efficiëntie van het uitvoeren van de job. In Noorwegen hebben ze dat blijkbaar al veel eerder begrepen dan wij. We hebben hier dus nog wat ‘werk aan de winkel’.