X² Women in Business
Bakens in de geschiedenis
Sinds gisteren ben ik de ‘trotse’ eigenaar van het boek ‘Wat zoudt gij zonder ’t vrouwvolk zijn’, geschreven door Monika Triest en uitgeven door Uitgeverij Vrijdag. Vanaf 19 maart kan trouwens iedereen eigenaar worden.
Het boek brengt de geschiedenis van het feminisme in België. Het verhaal van vrouwen die op de één of andere manier en ik citeer: “bakens in de geschiedenis hebben verzet, tot vandaag voelbaar, voor de hele samenleving”. Monika start haar proloog met zich te verontschuldigen voor de keuzes die ze heeft gemaakt in de dames die ze naar voor brengt in haar boek. Uiteraard zijn ze subjectief, maar schrijven over feminisme is objectief haast onmogelijk. Het start met Isabelle Gatti de Gamond en eindigt met Miet Smet. Toegegeven, ik heb het boek nog niet helemaal gelezen. Daarvoor vond ik sinds gisteren de tijd niet, maar ik heb wel Monika Triest aan het woord gehoord bij de voorstelling op de vooravond van de Internationale Vrouwendag. Daaruit leer ik dat ze een hevige voorvechter is van gelijkheid voor vrouwen en mannen, op alle vlak. Het is een niet eindigend verhaal voor haar. Monika en ik schelen 20 jaar. Zij heeft op het vlak van vrouwelijke onafhankelijkheid zoveel meer meegemaakt dan ik. Dus de relevantie van mijn oordeel, is dan ook erg beperkt.
Ben ik nu feministe?
Wanneer ik de (sociale) media van vandaag doorneem, leer ik vooral dat we nog ver verwijderd zijn van ons doel. Wereldwijd schrijnende toestanden die niet alleen op 8 maart mogen worden aangekaart. Of zoals vandaag nog iemand opmerkte… Teveel vrouwen in deze wereld weten niet eens dat het Internationale Vrouwendag is. Maar ook voor eigen deur mag er nog steeds gekeerd worden. Kort bij huis zijn we er ook nog niet. Gelijkheid op sociaal economische vlak blijft een thema waar er nog werk aan de winkel is.
Ben ik een feministe? Ik zou zelfs niet weten welke definitie ik aan het woord zou kunnen geven.
Ik zet zelf mijn vuilbak buiten, maai mijn eigen gras, voorzie in mijn financiële behoeftes door hard te werken, maar ik vind het nog steeds zalig wanneer mijn partner mijn zware koffers – want als ik al eens op reis ga, neem ik sowieso teveel mee – draagt, mijn mantel om me heen slaat, de deur van de wagen voor me opent, of het restaurant als eerste binnenwandelt om zich ervan te vergewissen dat het veilig voor me is… Ben ik dan meer of minder feministe? Voel ik daardoor minder pijn wanneer verhalen me bereiken van vrouwenbesnijdenis, gedwongen prostitutie, mishandeling, ontvoering, verkrachting…? Uiteraard niet!
X² Women in Business
Kan ik dan zelf enige bijdragen leveren om het dichter bij huis anders te maken? Misschien! Ik wil in ieder geval die poging doen.
Een paar weken geleden – om precies te zijn die andere symbolische datum die niet in het zogenaamde feminisme past, 14 februari – besloot ik om een women@work-organisatie in combinatie met een blad en een maatschappelijk goed doel in één, uit de grond te stampen.
Na een nachtje doordrammen aan een business- en financieel plan en met de creatieve hulp van Expliciet zal binnenkort de geboorte van X² worden aangekondigd. We hebben uitgeteld dat wanneer alles volgens plan verloopt, X² het levenslicht zal zien op donderdag 21 juni 2018. Het maatschappelijk doel waarvoor we ons het eerste werkingsjaar willen inzetten, zijn de onderzoeken naar borst- en baarmoederhalskanker.
Neen, we worden geen feministisch blad, maar we willen wel ondernemende vrouwen aan het woord laten en hen de kans geven om samen met hun partners hun business te verruimen. Want het is niet belangrijk wie de vuilbak buitenzet, of de koffers draagt, maar wel dat we het op gelijke voet doen.
Het is een gewaagd plan, daar ben ik me van bewust. Maar met sterke ondernemende vrouwen naast me, wordt het een geslaagd plan!
